Om 8:30 uur leek iedereen van de groep aanwezig te zijn in de ontbijtzaal. Aan de tafel van de staf was er echter een lege zetel te zien. Het ontbijtbuffet werd geopend, daar de spelers zich konden aansterken voor de ochtendtraining. De nimmer klagende Nando had toch een enkele aanmerking op het goede eten van het hotel. Bij het buffet was namelijk nergens een vertrouwd boterhammetje met hagelslag of pindakaas te bekennen. Nadat iedereen was uitgegeten, was het Jan die verdwaald het eetvertrek kwam binnenwandelen. Jan was zoals gebruikelijk voor zijn wekker wakker geworden en was ‘even’ de straatjes van Benidorm aan het verkennen, aldus ome Jan zelf. Wellicht was hij op zoek naar de, nog steeds niet terechte, koffers van Rik en Brian. Na vier dagen is het nog steeds niet gelukt om zijn enige taak op dit trainingskamp te voltooien. Het lijkt er dan ook op dat hij steeds maar weer de regel aan zijn spreekwoordelijke laarzen lapt. Het is ook niet niks, zo’n eerste keer mee op trainingskamp.
Na de lunch werden de spelers om 10:00 uur verwacht in de lobby om wederom richting het trainingscomplex Ciudad Deportiva Guillermo Amor te lopen. Vandaag stond een meer intensieve training op het programma om een dergelijke prikkel te geven na de ietwat rustigere inspanning van gisteren. Na de warming-up werd, onder leiding van trainer Frank, opnieuw gewerkt aan de, inmiddels alombekende, v-line van de spelers. Gelukkig is de geblesseerde Tim reeds voorzien van deze ‘V’, echter kon hij nauwelijks zijn enthousiasme verbergen om toch een aantal bewegingen mee te doen. Vervolgens werden de keepers flink aan het werk gezet middels een afwerkvorm. De ene na de andere bal werd uit de kruising dan wel hoeken geplukt door de drie keepers. Deze reddingen creëerde gelegenheidsfotograaf Alexander enigszins overwerk. Ondertussen voorzag de meegereisde supporter Maikol onze hoofdtrainer André van, al dan niet, ongevraagd advies.
De training werd afgesloten met een stukje sport en spel. Zo moesten de spelers in groepjes van vijf de bal door de lucht naar de overkant van het veld manoeuvreren. Hier was te zien dat de techniek van onze selectiespelers zeker niet te wensen over liet. Toch was het Marcus Post alias Partywortel die een verwoede poging deed de melktanden van Quinten vervroegd te laten wisselen. De training werd ook vandaag weer afgesloten met een rondje latje trap, het favoriete onderdeel van onze Nigel. Hij had geluk vandaag, slechts een kamer kon het latje trap verliezen. Doordat de gelaarsde Ome Jan vanochtend te laat was, is ook hij verantwoordelijk voor het trainingsmateriaal. Nigel zag zijn kans om de nederlaag te voorkomen stijgen naar 50%. Rico wilde vandaag ook wel eens aanleggen en koos ervoor om zelf als eerste te gaan. Vrij snel had ook hij de bal op de lat geschoten, waarna het de beurt was aan Nigel. Het niveau was vandaag zeer hoog; bal na bal vloog op de lat. Nigel zag de bui al hangen en had zich al bij een nederlaag neergelegd. Het waren echter gelegenheidsroomies Robbin en Lars die hun mededogen toonden aan roomies Nigel & Rico en bewust bal na bal verprutsten. Na vele pogingen lukte het Nigel ook de lat te schampen. Volledig in extase rende hij in de open armen van Rico. Het lijkt erop dat hij toch echt vertrouwen heeft gekregen in zijn verfijnde traptechniek. Luke dacht hier anders over en had er een mooie oneliner voor: “Je hoeft geen geluk te hebben Nigel, als je maar geen pech hebt”.
Direct na de training konden de mannen aanschuiven voor de lunch om de maagjes weer aan te vullen. Na de lunch werden de voetbalschoenen ingeruild voor de badslippers en vertrok de groep richting het voetvolleybalterrein op het strand. Hier wordt jaarlijks gespeeld om de felbegeerde eer. De spelersgroep werd opgedeeld in vier teams van 5 á 6 personen. Vanwege de felle, lange discussies en arbitrale dwalingen in de voorgaande edities, werd er dit jaar gebruik gemaakt van zowel hoofdscheidsrechters als lijnrechters. Janco wilde dolgraag het lijnrechterschap op zich nemen. Echter, zeer opmerkelijk, stond Janco niet zodanig gepositioneerd, zodat de hij de beslissingen goed kon waarnemen, maar zat hij onderuitgezakt in het midden van het speelveld, naast het net.
In de finale was het team Zand achter het huisje tegen team De Importboys. Bij de stand van 30-29 in het voordeel van team Zand achter het huisje, was het Rik die mocht aanleggen voor een matchpoint. Team De Importboys stelde hem voor de keuze of gaan voor de winst of zijn koffer terug. De volledig uit zijn concentratie gehaalde Rik schoot in de twijfel aangezien hij al een paar dagen wacht op schone kleding. Rik koos voor de kans op een overwinning en zal nog even moeten wachten op zijn reiskist. Ondanks dat dit niet het winnende matchpoint was, kroonde Team Zand achter het huisje zichzelf na drie wedstrijden tot winnaar. Lars, Marcus, Rik, Quinten en Nicks, gefeliciteerd!
Na het toernooi kregen de spelers wat ruimte voor enige ontspanning. Om 19:00 uur was iedereen weer aanwezig bij het diner. De avond werd afgesloten in de lobby, waar her en der een kaartje werd gelegd. Pokerliefhebber Youri was al dagen, zo niet weken, bezig met het voorbereiden van een pokertoernooi. Deze plannen werden grof van tafel geveegd door de rest van de groep, omdat zij liever een wedstrijd wilden zien van de Italiaanse competitie. Youri was maar nauwelijks zijn emoties de baas, maar kon toch zijn verdriet maskeren. De spelers zochten op tijd hun kamer weer op, om zodoende hun rust te pakken voor morgen, de laatste trainingsdag. Om 8:30 uur zal het ontbijt van start gaan.
