Assistent-trainer Frank van Zijl neemt afscheid van S.V. Honselersdijk
woensdag 18 augustus 2021

Vrijdagavond 20 augustus neemt ook 2e elftal en assistent-trainer Frank van Zijl afscheid van onze club. Ook Van Zijl heeft voor de speciale wedstrijd Frank & Friends - Leon & Friends een gelegenheidsteam van spelers en staf met wie hij samenwerkte mogen samenstellen. In een monoloog haalt hij herinneringen op aan 10 jaar trainerschap bij S.V. Honselersdijk.

"Dat S.V. Honselersdijk op mijn pad zou komen had ik 10 jaar geleden nooit gedacht! Ik trainde op zondag bij VELO, waar ik ook in mijn hele loopbaan had gespeeld, en ben daar ook als clubman het trainersvak in gerold. In 1998 haalde ik wel mijn UEFA-C trainersdiploma, maar daar had ik eigenlijk tot dat moment nooit echt iets buiten VELO mee gedaan. Het ging allemaal heel rap. Op een maandagochtend stond mijn vertrek als 2e elftaltrainer en assistent-trainer in de krant, en op maandagavond werd ik door Peet van der Kraan, toenmalig lid van de technische commissie selectiezaken, gebeld. Dezelfde week heb ik met Peet, Jan van Marrewijk en de nieuwe hoofdtrainer Piet Boon gesproken en was het meteen rond. Peet kende me van VELO, maar we hebben daar net niet samen in het eerste elftal gespeeld. Een jaar nadat ik was gestopt kwam hij van Quintus bij Velo voetballen. Ik hoefde er niet lang over na te denken. Peet dacht aan Frank. Dat was genoeg.

Ik was eigenlijk van plan om met mijn vrienden uit het 5e elftal een beetje te gaan fietsen en tennissen. Na mijn spelersloopbaan in het eerste elftal was ik lager gaan voetballen in dat elftal van oud-selectiespelers. Toen ik mijn been een keer brak ben ik dat elftal een beetje gaan coachen om toch bij ze betrokken te blijven. Oude jongens krentenbrood. Ik had er dus wel eens aan gedacht om trainer te worden en van het een kwam daarna toen het ander; het 3e en 4e (de B-Selectie) en 2e en 1e elftal gedaan met hoofdtrainer Jan de Jong sr., die ik zelf nog als speler in zijn eerste periode had meegemaakt. Na zijn vertrek ben ik in dezelfde functie met Corné van Doorn verder gegaan.

Piet en ik kenden elkaar alleen van gezicht. Toen Piet bij v.v. Hoek van Holland in het eerste elftal voetbalde kwamen we elkaar een paar keer tegen. Als trainers zijn we elkaar in de zondag reserve-hoofdklasse meer tegengekomen; ik met VELO 2 en hij met Westlandia 2, waarmee hij een paar keer kampioen werd. Met VELO 2 kwamen we van ver en waren we in een paar jaar tijd naar de reserve-hoofdklasse doorgestroomd. Na een kampioenschap, een degradatie en daarna weer twee keer een kampioenschap hield het op en werd het dus Honselersdijk. Bij de club S.V. Honselersdijk had ik niet direct prestatieve gedachten. Er was 10 jaar lang vrijwel ieder seizoen wel nacompetitie gespeeld, maar blijkbaar niet om te promoveren. Meer nog als prettige verlenging van het seizoen.

Ik kan me de eerste training nog goed herinneren. Na afloop waren we vrijwel alle ballen kwijt. Het voetbal was niet goed en ongeorganiseerd. Mijn vrouw Jacqueline kwam de eerste oefenwedstrijd kijken. Ze zei 'van de reserve Hoofdklasse naar de reserve 3e klasse; waar ben je aan begonnen?'. Ook Piet en ik hebben dat in de beginperiode wel eens gedacht. Voetballen werd de basis. We creëerden randvoorwaarden, werkten aan een vaste organisatie, en hebben ook heel veel lol met de mannen gehad. Presteren en plezier gaan heel goed samen. De trainingsopkomsten zijn altijd goed geweest. Dat is een basisvoorwaarde. We zagen het beter worden en daar doe je het voor. De afspraak met de technische commissie was dat we door gingen selecteren. Dat is soms lastig voor sommige jongens geweest.

Iedereen tevreden houden is lastig. Voetballen is voor ons altijd de basis geweest. Duidelijkheid bieden, niet marchanderen. Je moet eerlijk zijn om een niveau omhoog te willen en kunnen gaan. Het is verantwoordelijkheid nemen en geven; keuzes laten maken. De spelers voeren het uit. En als het niet goed gaat verlies ik; als het goed gaat winnen zij. Dat is het vak, daar zit ik niet over in. Ik heb altijd zo gewerkt. Spelers bewust meenemen in denken over de te volgen tactiek. Hard trainen en conditioneel sterker worden. Dat heeft prestaties opgeleverd. Conditietrainer Sjaak Brunt is de meerwaarde gebleken. Voor de club is het goed dat Sjaak weer terug is. Iedereen zag dat we wonnen. Dat was heel leuk. Aanvallend spelen en de zijkanten goed bezet houden bleken ook een meerwaarde. Als je compleet was ging het goed. Door blessures, schorsingen en vertrek van spelers merkte je dat de spelersgroep te smal werd. Twee onafgemaakte seizoenen maakten het er ook niet leuker op.

Met André Lourens heb ik goed samen kunnen werken. Piet Boon had de papieren niet om langer dan één overgangsseizoen in de eerste klasse te mogen blijven trainen. Een periode van 8 jaar samenwerken bij een club is uniek. Iedereen wist dat het anders zou worden. Piet is een mattie van me geworden. We bellen en zien elkaar af en toe. Een UEFA-A trainer heeft per definitie een andere manier van werken. Zij kijken meer zakelijk naar het voetbal en daar is absoluut niets mis mee. De organisatie van het werk is anders. Het 1e en 2e elftal trainen vaak apart. André heeft het trainen met het 1e en 2e op 1 veld bij S.V. Honselersdijk gedeeltelijk gehandhaafd. Dat is uniek. We hebben een middenweg gevonden. André heeft dat goed aangevoeld. Door corona weten we niet echt waar we staan. De tijd zal het leren.

We hebben met z'n allen hele mooie dingen meegemaakt. Promoties via de nacompetitie en de bijna promotie van het 2e naar de reserve Hoofdklasse, de feesten en de Spaanse trainingskampen waren nieuw voor de vereniging. Het is bewust gegaan zoals we het ons voor ogen hadden. Eerst zorgen dat het 2e aan zou sluiten en promoveren, daarna met het 1e hogerop gaan en promoveren. De club vond eigenlijk 2e en reserve 2e klasse al genoeg, maar het is meer geworden. Het 1e is een eersteklasser in opbouw en het 2e is een stabiele reserve eersteklasser. Alles wat we wilden is gelukt. De club staat in the picture! Feyenoord, Sparta, ADO Den Haag hebben tegen en bij ons oefenduels gevoetbald.

We hebben een goed eerste elftal. Nog steeds! Het aantal teams binnen de club is er niet meer naar, dus de vereniging moet aan de slag. Dat is niemand kwalijk te nemen. De keuze voor voetballen in Honselersdijk is niet meer vanzelfsprekend. Ik vind dat Honselersdijk gewoon Honselersdijk moet blijven. In de breedte is de club niet groot genoeg meer. Het enige dat Piet en mij niet is gelukt? De jeugd mee krijgen in de ontwikkeling. Daartoe zou de club lastige dingen hebben moeten doen, die niet bij de vereniging passen. De vereniging draait op vrijwilligers, ouders van kinderen die daar voetballen. Zij doen hun stinkende best. Je moet dan ook niet meer willen.

Helaas werd mijn periode bij de club de laatste 2 jaar overheerst door corona. Het bestuur had me na het vertrek van Piet gevraagd om nog 2 jaar te blijven en dat wilde ik ook. We zullen nooit weten waar het op prestaties uitgedraaid zou zijn. Het is goed zo. Eigenlijk had ik verder ook geen plannen. Mijn vrouw en ik hebben wat gezondheidsproblemen gehad de afgelopen jaren. We zouden het rustiger aan doen; meer op stap en op vakantie naar vooral Spanje gaan. Onze momenten pakken in het seizoen deden we sowieso we. Totdat weer die telefoon ging. LYRA wilde met me praten. Net als toen met S.V. Honselersdijk. Ik heb altijd gezegd dat als ik in het voetballen actief zou blijven ik dat zou doen bij een club met perspectief; groeiverenigingen met grote jeugdafdelingen, die met senioren te laag spelen. Dat was zo bij S.V. Honselersdijk en is in Westland nog zo bij SC Monster en LYRA. Ik word bij LYRA puur assistent-trainer bij het 1e elftal. Minder druk. Geen 2e elftal meer en geen wisselspelers van het 2e in de auto meenemen naar de wedstrijd van het 1e. Het wordt anders. Jacqueline zag mij niet niets in het voetbal doen en vindt het goed. Iedereen moet vooruit! We komen elkaar vast tegen."

(Tekst & foto's: Alexander Wagener)

Advertentie

Van der Meer verzekeringen