Vrijdagavond 20 augustus neemt eerste elftalspeler Leon de Brabander met een afscheidsduel afstand van selectievoetbal bij onze club. Leon heeft voor deze speciale wedstrijd Frank & Friends – Leon & Friends een gelegenheidsteam van spelers en staf met wie hij samenspeelde en samenwerkte mogen samenstellen. In een monoloog haalt hij clubherinneringen op.
"Als jongen van 5 of 6 jaar kwam ik bij S.V. Honselersdijk voetballen. Ik geloof dat men in mijn eerste jaren bij de club dacht dat ik geen aanleg had, want ik heb mijn beginjaren ook in de F4, E3 en D2 gevoetbald. Vanaf mijn 12e werd het allemaal wat serieuzer en zat ik steeds de 2 jaar van mijn leeftijdscategorie in het eerste team. Mijn jeugdtrainers Hans de Wijs en Patrick van den Ende zagen dat ik wel een beetje kon voetballen.
Ik maakte mijn debuut in het 1e elftal toen ik net 17 was en mijn 1e jaar in de A-jeugd speelde. Die bewuste zaterdag had ik eerst in mijn eigen elftal, A1, gevoetbald, waarna ik bij één op de bank mocht zitten. De laatste 4 minuten tegen ik dacht KMD mocht ik meedoen. Ik kwam erin bij een corner tegen, waaruit nog gescoord werd ook. Dat kun je wel een lekker debuut noemen maar niet heus. Op welke plek ik speelde kan ik me niet meer herinneren. De trainer toen was Marcel Wieser. Tijdens mijn 2e jaar in de A1 ben ik op verzoek van hem en met permissie van mijn ouders en de club halverwege overgestapt naar de seniorenselectie.
Naast Wieser heb ik in 13 jaar eerste elftal voetbal nog René Slegtenhorst, Piet Boon en André Lourens als hoofdtrainers meegemaakt. Vroeger speelde ik meer in een aanvallende rol. Ik ben zelfs nog even rechtsbuiten geweest, maar ik vind het leuker om in een meer verdedigende rol te voetballen. Ik speel minder goed met een tegenstander in mijn rug dan met een tegenstander voor me. Van clubstatisticus Ron van Dijk hoorde ik dat ik in die 13 jaar officieel 84 keer heb gescoord. Dat heb ik me nooit gerealiseerd. Ik schoot er wel eens 15 in per seizoen, maar ik ben natuurlijk nooit een topspits als Marco Gardien of Tom van Veen geweest.
De groeiseizoenen onder Piet Boon vond ik het mooist. Ik kan er niet een specifiek seizoen uit halen welke ik daarvan het mooist vind. Je moet je realiseren dat we ons op de laatste speeldag net aan veilig in de 3e Klasse speelden voordat Frank van Zijl en Piet Boon kwamen. De daarop volgende seizoenen toonden we pieken en dalen, maar de laatste seizoenen werden gekenmerkt door de twee promoties. Die twee niet achtereenvolgende seizoenen waren natuurlijk onze beste seizoenen omdat we successen boekten. Je merkte het verschil van die twee periodes aan de trainingen. Het werd allemaal conditioneel veel serieuzer. Dat ging heel geleidelijk.
En er kwamen andere en nieuwe spelers. Wel overwegend spelers uit de eigen jeugd of met een jeugdverleden bij onze club. En in hun kielzog volgden anderen. Het spelniveau ging omhoog. Het klinkt alsof we bewust aan een opmars bezig waren, maar zo was ik er niet mee bezig. Als je successen boekt is het natuurlijk makkelijk praten. Ik vond het bovenal een leerzame periode. Dat die periode ten koste zou zijn gegaan van spelers die uit ons dorp komen betwijfel ik. Ik heb er nooit zo naar gekeken. Dat er spelers vertrokken snap ik, maar die gingen niet weg door de komst van spelers van buiten het dorp. Iedereen wilde bij het succes zijn. Het zijn allemaal individuele beslissingen geweest.
Ik weet niet precies hoe ik over selectievoetbal dacht en wat ik ervan verwachtte voordat we successen boekten, maar ik constateer dat we met de teruggekeerde en nieuwe spelers verder zijn gekomen en dat was heel leuk om mee te mogen maken. En ik heb ook nooit gedacht dat ik een belangrijke speler was. Mijn specialiteit was controleren en verdedigen. Onze aanvallers waren beter. Ik wist wat mijn taak was. Ik heb het nooit zo gezien dat de waterdragers over het hoofd werden gezien. Aanvallers scoren alleen meer, maar dat is logisch en hoort erbij.
Onder Piet Boon zijn we echt een team met taken en plichten geworden. Iedereen wist waar hij aan toe was. Precieze herinneringen aan Slegtenhorst en Wieser heb ik niet meer. Ik kwam toen net in de senioren kijken en was denk ik meer met mezelf bezig. De laatste jaren onder André Lourens werden natuurlijk gekenmerkt door corona. Onder de gegeven omstandigheden zijn we gewoon door blijven trainen. Onder André veranderde de manier van trainen. Zijn trainingen zijn meer gericht op hoe en met welke beleving we een wedstrijd ingaan. Het voetbal is allemaal wat zakelijker geworden. André traint op zijn manier en blijft dat doen. Daar zijn we als trainers en spelers achter gaan staan. Ik heb altijd onder alle trainers mijn weg kunnen vinden.
Nee, ik ben niet iemand met het hoogste woord naar trainers en medespelers toe. Dat kun je bescheiden noemen. Onderling in het veld heb ik altijd wel mijn zegje gedaan als dat in coachende of corrigerende zin nodig was. Trainers zijn ook altijd wel naar mij toegekomen over hoe we bepaalde wedstrijden of situaties zouden gaan aanpakken. Met mezelf belangrijk maken of voelen heb ik niks. Mijn positie centraal op het middenveld nam het met zich mee om te overleggen, te coachen en te corrigeren. Ik heb daar nooit iets van belangrijkheid bij ondervonden.
Ik ga nu nog niet in een lager elftal voetballen. En misschien komt het wel helemaal niet meer van voetballen. Het 4e elftal met veel oud-eerste elftalspelers heeft me wel gevraagd om bij hun te komen spelen. Gezien mijn leeftijd, 31, moet dat ook wel kunnen, maar de laatste jaren waren lichamelijk best zwaar. Ik had ook steeds meer te kampen met blessures. Dus ik neem nu afstand van het voetballen. Ik ben bezig met duurlopen. Mijn vriendin en ik wonen in een wijk van Schiedam die aan de rand van Midden-Delfland grenst. Dat is een gebied waarin je heel mooi en rustig kunt hardlopen. Bovendien worden wij vader en moeder. Daar kijken we naar uit. Misschien dat ik later nog eens in een vriendenelftal ga spelen. Bij S.V. Honselersdijk natuurlijk, want ik ben en blijf een jongen van de club!"
Foto's: Leon de Brabander vs. Lex Immers; Honselersdijk-ADO Den Haag, 29 juni 2019. Leon de Brabander in actie tegen Sparta; 7 juli 2012. Leon de Brabander in de 1e klasse actief tegen en bij Forum Sport; 19 september 2020. Leon poseert voor de graffiti-wall en staat bovenaan de trap van het clubgebouw; 20 mei 2021.
