Uiteindelijk doe je het als vereniging natuurlijk allemaal voor je vlaggenschip. Alles is erop gericht uiteindelijk dáár zo goed mogelijk mee te presteren. Prestaties, die ook nog `ns worden geleverd op een zo hoog mogelijk niveau. Hebben we het – dát laatste in ogenschouw genomen – dan goed gedaan, de afgelopen veertig jaren? Ons laatste hoogtepunt bracht ons in de 2e klasse van de KNVB, het niveau waarop we nu nog steeds actief zijn. Hóóg genoeg? Bekijk je het Nederlandse amateurvoetbal, dan hoeft de SV Honselersdijk, gezien haar achtergrond, beleid, doelstellingen et cetera, zich absoluut niet te schamen voor haar huidige niveau. Maar op termijn mag een stabiel eerste klasse-schap worden verwacht. De met de jaren toegenomen investeringen in de (jeugd)opleiding zouden je op enig moment op een hoger plan moeten kunnen brengen. En dan heb je het simpelweg over de eerste klasse… Zes titels en twee degradaties brachten ons in vier decennia vier klasses hoger. Het laatste kampioenschap, het voorlopig laatste hoogtepunt, dateert van `96/`97. Traditiegetrouw pakken we bij dit soort gelegenheden flink uit. Nóóit is de verenigingsband zó sterk, als tijdens en na het behalen van een titel. En hoewel we in staat zijn bijna iedere enigszins opvallende gebeurtenis uitbundig te vieren (ook een kwaliteit!), een kampioenschap is dé ultieme gebeurtenis voor een club. Een orgasme van geluk vindt op zo`n moment haar weg door álle geledingen van de club. Dáár doe je het dus uiteindelijk allemaal voor… Naast de zes titels, waren we er zo nu en dan ook nog `ns dicht bij. Haalden we de nacompetitie. Ja, zelfs tot de finale aan toe. Benieuwd of het winnen dáárvan, gelijk staat aan het behalen van een titel… En wat zal het winnen van de Westland Cup voor impact op de club hebben. Het lijkt me, dat ook dán het dak eraf gaat. Tot twee keer toe reikten we tot en met de finale van dit toernooi, beide keren bleek de tegenstander die dag té sterk. Een toernooi, dat pas tot de verbeelding gaat spreken, als je de halve finale hebt bereikt. Kom je vervolgens ook die door, ja, dan ontstaat er plots ook iets van euforie, saamhorigheid. Maar toch ook weer niet vergelijkbaar met een kampioenschap… Gaat het nu alleen maar om de prestaties van het eerste elftal? Nee, natuurlijk niet. Iedere week zien we het resultaat van al onze inspanningen terug op `t veld. Maar ook in de zaal. Want vergeet niet, dat we ook dáár in de loop der jaren een stabiele verenigingspijler hebben opgebouwd. Jong, oud. Veld, zaal. Hij, zij. En zelfs inmiddels G. SV Honselersdijk heeft haar plek in de Honselse samenleving meer dan gevonden. Dat moet nog menig hoogtepunt op gaan leveren.
