De eerste en enige keer dat we nationaal in de schijnwerpers stonden…? Waarschijnlijk wel. We leven in 1992, als omni- én voetbalvereniging Honselersdijk op zaterdagavond 7 maart van dat jaar één van haar hoogste hoogtepunten bereikt. Voorafgaand aan de wedstrijd PSV – Vitesse kreeg onze club de Sportaccom-prijs van de NSF, de Nederlandse Sport Federatie, uitgereikt. Door niemand minder dan de toenmalige minister van Welzijn, Volksgezondheid en Cultuur, mevrouw drs. Hedy d`Ancona. Twintigduizend gulden! Dat was (en is!) nog `ns de moeite! En dat allemaal, omdat we ons stinkende best hadden gedaan aan de rest van Nederland te laten zien, hoe je wat Honselersdijk betreft om moet gaan met sociale veiligheid in en om, en de beveiliging van sportaccommodaties. We konden de munten overigens niet vrijelijk besteden, we moesten ons beperken tot goederen van Philips, de sponsor. Maar dat mocht de pret natuurlijk niet drukken. Pret van – met name – de voorzitters Cor de Hoog (voetbal) en Jan Bogaard (omni). Want zij waren bij de prijsuitreiking aanwezig. Jan Bogaard zónder VIP-card, maar daar werd snel verandering in gebracht. Eén balletje opgooien bleek voldoende, om een Philips-directeur één van z`n ondergeschikten zíjn stek in de VIP-box af te laten staan! Onze vereniging moest in de ogen van de minister als voorbeeld gaan dienen voor andere verenigingen. Want ze waren knap onder de indruk geraakt van onze prestaties. Strijphorst én Sosefhal de beste Nederlandse sportaccommodatie van het jaar! Met kop en schouders staken we boven de andere (18) deelnemers aan de prijsvraag – want dat was het – uit. Een waardering voor jaren uitgekiend beleid, noemden we het zelf. En mensen moeten zich veilig voelen op ons complex, speelden we de pers toe. Je hebt natuurlijk enig recht van spreken, als nationale erkenning je ten deel valt. Alles was tot in het kleinste detail door de club uitgewerkt. In samenwerking met architect Sylvester van Velthoven, die ook nadrukkelijk mee mocht delen in de feestvreugde. We hadden ons overigens niet zomaar in dit avontuur gestort. Als aanjager fungeerde de uitbreiding van de bloemenveiling en de daarmee gepaard gaande veranderingen van ons sportcomplex. Aan de aanleg van een tribune was toen ook al gedacht!
