In mijn beleving, is de voetbal er altijd al geweest. Dat is natuurlijk niet zo. Sterker nog, ikzelf ben bijvoorbeeld al ouder dan de club. Zo lang bestaat de SV Honselersdijk dus nog niet. De club was nog geen tien jaar oud, toen ons land te maken kreeg met een (dé) oliecrisis. Onze vereniging bestaat pas veertig jaar. Maar die oliecrisis lijkt al een eeuwigheid geleden! Voor diegenen onder ons, die zich bij dé oliecrisis niks kunnen voorstellen: enkele Arabische landen schroefden hun olieproductie omlaag en hun prijs stevig omhoog. De gevolgen daarvan zouden nog te overzien zijn geweest, maar enkele Westerse landen hadden het in de ogen van deze landen – zoals Saoedie-Arabië, Irak en Koeweit – helemáál verbruid. Voor hen ging de oliekraan volledig dicht. Onder die landen Nederland. Er ontstond al vlot een brandstoftekort, hetgeen onze toenmalige regering noopte energiebeperkende maatregelen te nemen. Autoloze zondagen – winter `73, en inderdaad, de (snel)wegen waren op een enkele auto na leeg – en benzinebonnen. Brandstof op rantsoen, de bonnetjes konden bij het tanken worden ingeleverd… Vader Abraham putte uit de crisis voldoende inspiratie om het carnavalsliedje Den Uyl is in den olie het levenslicht te laten zien. Waarbij Den Uyl staat voor Joop den Uyl, onze Balkenende van die jaren. Het waarschijnlijk onvolprezen Farce Majeure scoorde een even vette hit met Kiele kiele Koeweit. Kortom, de crisis bracht nogal wat te weeg in ons land en de rest van de wereld. Maar ook ónze vereniging ontkwam niet aan de gevolgen. Mederijders naar uitwedstrijden, werd aanbevolen met de berijders van gedachten te wisselen over een vergoeding van de brandstofkosten. Een bedrag van ƒ – die herinneren we ons toch nog wel? – 2 tot ƒ3 leek het bestuur van de vereniging – al naar gelang de afstand – alleszins acceptabel. Er werd zelfs de verwachting uitgesproken, dat er voor verre uitwedstrijden waarschijnlijk onvoldoende vervoer beschikbaar zou zijn! Inderdaad, die bonnen. Andere mogelijkheden? Openbaar vervoer dan maar? Fiets? Bromfiets? De leden werd verzocht wekelijks te bekijken hoe e.e.a. valt in te passen. Nog weer later adviseerde de club bij verre uitwedstrijden een bus van VIOS of een Ford Transit-busje bij Tromp te huren. De club kreeg zelfs benzinebonnen toegewezen! Die werden verdeeld onder de teams die écht ver weg moesten spelen. Met die bonnen kon de tank worden gevuld. Zonder bonnen, géén brandstof en dus geen vervoer… Wat een gedoe. Op ieder niveau. Van overheid tot vereniging, van multinational tot particulier. En ieder ging er op zijn manier mee om. Waarbij opvalt, dat het vooral steeds ging om het oplossen van de eigen, praktische problemen. Het hoe en waarom van het energietekort vind je in het clubblad in ieder geval niet terug. Laat staan een stellingname. Want politiek en sport, dat verdraagt elkaar niet. Toch? Zouden er nog wedstrijden niet verspeeld zijn, in het seizoen `73/`74. Dankzij de oliecrisis….?
