Voor velen een roerige periode in onze veertigjarige historie… Spektakel! Ad Interim – hij zou voor vuurwerk gaan zorgen – schreef alle frustraties die er bij hem leefden aangaande een bepaald onderwerp, van zich af in een ingezonden stuk in het voetbalkrantje. De kersverse (!) redacteur van het krantje liet het verhaal volledig in tact toen het hem passeerde. Ingrijpen bleek niet nodig. Hogere machten binnen de club dachten er uiteindelijk anders over. Pás toen het krantje reeds gedrukt en gevouwen was… Tja, wat doet je dan, als verantwoordelijken binnen de club. Koortsachtig overleg, dat staat vast. Pro`s en contra`s worden te berde gebracht. En uiteindelijk wordt er besloten. Nogal rigoureus dit keer… We spreken najaar 1979, toen enkele pagina`s uit álle clubbladen van één uitgave werden verwijderd. Ad z`n pagina`s. Ad mocht z`n verhaal het clubblad erna alsnog doen, zij het dat het hoofdbestuur door haar ingrijpen van de week ervoor, zichzelf het recht had gegeven direct te reageren. Want daar ging het om. Direct kunnen reageren. Mogelijke onrust de kop in drukken… Dat laatste, valt wat voor te zeggen. Met onrust binnen een vereniging is niemand gediend. Onrust kán fungeren als splijtzwam, zéker als het hoog wordt gespeeld. En wat is dan een groter goed: communicatievrijheid óf het verenigingsbelang…? Ad mocht in ieder geval dus alsnog z`n woordje doen, en de hoogste bazen binnen de club kregen zonder vertraging de kans hún verhaal naar buiten te brengen. Ondanks de (zorgvuldige?) regie, bleef het – in dit geval biljart – balletje tóch doorrollen. En veroorzaakte uiteindelijk zelfs een BAL. Wat toentertijd – maar misschien nu ook nog wel – stond voor Buitengewone Algemene Ledenvergadering. Waar ging het nu eigenlijk om? In een notendop. Club kent Oud papiercommissie, deze commissie zamelt – u raadt het al – papier in ten bate van onze SV. Commissie koopt van opbrengsten, op eigen houtje, een biljart. Bestuur rechtvaardigt aankoop commissie middels bestuursbesluit van enkele jaren daarvoor. Onrust binnen enkele geledingen van de club, want waarom een kleine ƒ10.000 uitgeven aan een biljart, terwijl de vereniging er financieel niet al te braaf voor stond? Reeds genoemde BAL – van 26 november 1979 – sommeerde het bestuur via stemming het biljart met eenzelfde vaart te retourneren… Uiteindelijk is er waarschijnlijk tóch voldoende gepolderd. Het biljart bleef behouden, vóóral omdat er enkele prominente leden opstonden die de kosten van het biljart grotendeels voor hun rekening wilden nemen. De SV hield er zelfs een biljartclub aan over, die – bijvoorbeeld via contributie – voor de dan nog ontbrekende guldens – euro`s kenden we toen nog niet – moesten gaan zorgen. Er zullen er genoeg onder ons zijn, die zich de komst van het biljart nog goed kunnen herinneren. Niet iedereen zal weten van de voorgeschiedenis. Zij die erbij waren, zullen dit echter nooit vergeten… Net als de afgang door de zijdeur. Ad Interim kreeg dat seizoen overigens gezelschap van Strijpjes als kopijleverancier.
