1976-1977 Zomaar een seizoen
woensdag 18 augustus 2004

Vriendenelftallen zijn er altijd geweest. Niet al te prestatief ingesteld, de nadruk op plezier. Gekenmerkt door een grote homogeniteit.
Iedereen blij, zou je denken. De meeste direct betrokkenen in ieder geval wel. De vereniging heeft steevast een dubbel gevoel daar waar het om vriendenteams gaat. Tuurlijk, je hebt als club meer leden. Meer omzet ook, meer gezelligheid, waarschijnlijk. Maar een vriendenelftal is in het algemeen zó homogeen, dat je er als club niet (meer) uit kunt putten voor je selectie-elftallen. Menig carrière is op die manier in de seniorenkiem gesmoord…
De vriendenteams hebben de Honselse Elftalcommissie – tijdens het seizoen `76/`77 bestaand uit de heren P. de Bruin, C. v.d. Meer (óók al benjamin onder de bestuursleden als 2e penningmeester dat seizoen!) en H. de Wijs – mogelijk uiteindelijk de das om gedaan. In ieder geval was het dát seizoen de reden om de opstelling van de elftallen 3 tot en met 9 niet meer in het voetbalkrantje op te nemen. De samenstelling van de teams stond namelijk vast…
In één der voetbalkrantjes uit die tijd werd dan ook verzucht dat het vierde, vijfde, zesde en zevende niet meer uit elkaar te trekken zijn, om maar niet te spreken van het achtste, de Fabels. Zelfs elftal nummer 3 blijkt ongevoelig te zijn voor lucratieve aanbiedingen.
Daarmee bleef voor 1 en 2 alleen het negende over om uit te vissen… Of andersóm. In het krantje práchtig omschreven: Andersom staat lozing uit de selectie gelijk aan een duizelingwekkende val: men smakt op de bodem van de seniorenput, het negende. Mooi stukje proza!
Vriendenelftallen. Je moet er als vereniging beleid voor hebben!
Dat vriendenelftallen geen garantie geven dat teams compleet aan de start verschijnen, blijkt wel uit het feit dat de nog jeugdige senior Eef ter Laak in het voetbalkrantje van 23 oktober 1976 uitgebreid in het zonnetje werd gezet vanwege……… het feit dat hij op één zaterdag zowel het 3e als het 4e als het 8e diende… Als keeper, weliswaar, maar toch. Kennelijk (toen?) zo nu en dan een probleem, binnen de vriendenteams.
Dat het kleine Honselersdijk – zoals we zo vaak over onszelf denken of dachten – ook toen al beschikte over jeugdig talent, werd bewezen op het nog immer bestaande Westlands Kampioenschap voor E-pupillen (toen nog Welpen geheten) in veiling Westerlee. Onze SV werd daar onder leiding van Piet Kruik en Koos Ophorst tweede, na een verloren finale tegen `s-Gravenzande SV. De Honselse jongens die dit toen, januari 1977, voor elkaar boksten? Emiel v.d. Voort, Peter de Brabander, Hans v.d. Vlis, Richard van Schie, Richard Gardien, Dennis Gardien, Marcel de Haan en Joop van Staalduinen.

Advertentie

jem-id