In 1973 was Johan Cruyff de eerste voetballer ter wereld die een miljoen opbracht. Guldens, wel te verstaan. In 1975 werd een relatief onbekende Italiaanse profvoetballer voor ƒ7.000.000 verhandeld. Dit ging één SVH-lid té ver. Hij vroeg zich (anoniem) in het krantje af, waar dit moest eindigen. Inmiddels lacht men in de voetballerij bijkans om zo`n bedrag. Tientallen miljoenen euro`s zijn er mee gemoeid, als een heuse topper verkast. Voetballers zijn handelswaar. En voetballers zijn nomaden geworden. Clubtrouw bestaat nagenoeg niet meer. Moderne communicatie- én transportmiddelen hebben van Europa één groot dorp gemaakt. Voetballen in Spanje, Italië of Engeland, daar draait een Nederlandse prof z`n hand niet meer voor om. Zeker niet als de financiële verleiding niet te weerstaan is. Hoewel de eerlijkheid gebied te zeggen, dat voetballen op het hoogste niveau in Spanje, Italië, Duitsland of Engeland wel wat anders is dan de Holland Casino Eredivisie. Van het `betaald voetbal` op Europees topniveau naar het amateurwereldje van SV Honselersdijk is een hele stap. En met onze eigen SV hebben we dan óók nog `ns het zuiverste voorbeeld van amateurisme te pakken. Niet wat organisatie betreft, maar wel wat geldstromen richting spelers betreft. SV Honselersdijk háált geen spelers, SV Honselersdijk betaalt geen spelers. Ik durf m`n hand er niet voor in `t vuur te steken, maar ga er vanuit dat dit in de voorbije 40 jaar niet anders is geweest. SV Honselersdijk is dan ook nooit tot doorgangshuis van (betaalde) amateurvoetballers verworden. En is nooit tot de allerhoogste hoogten gestegen, om vervolgens weer tot de allerdiepste dalen af te glijden. Misschien is het juist wel die stabiliteit, die – ook héle goeie – spelers bij onze club doet blijven. Stabiliteit, aangevuld met goeie faciliteiten en een goeie accommodatie. Bekijk je de geschiedenis van SVH, dan valt op dat we ons stapje voor stapje hebben opgewerkt tot een redelijk(e) stabiele tweedeklasser. Trek je die lijn door, dan mag je op termijn een eerste klasse-schap verwachten. Meer lijkt niet mogelijk. Want in de hoofdklasse ontstijg je waarschijnlijk noodgedwongen het amateurisme. Oefen je extra aantrekkingskracht uit op spelers van buiten. En is het gedaan met de stabiliteit. Zover komt het waarschijnlijk nooit met onze club. Zeker niet, als de huidige clubcultuur in stand wordt gehouden. Een stevig organisatorisch fundament in combinatie met – dát natuurlijk wel – een betaalde staf, biedt onze SV nog decennia toekomstperspectief. Het is maar net, waar je als beleidsmakers én –bepalers voor kiest!
