1964 Balloos openingsbal
maandag 26 januari 2004

Regelen, regelen, regelen. Achter de schermen van iedere vereniging, dus ook die van onze SV, wordt enorm veel werk verricht.
Dat is nú zo, maar dat was `vroeger` niet anders.
Dit was zeker het geval richting de officiële opening van `Het Kasteel`, in 1964. Het jaar waarin het Amsterdamse DWS kampioen werd van de Eredivisie – juist ja, die bestond toen nog – en Nelson Mandela een levenslange gevangenisstraf tegen zich uit hoorde spreken.
De Burgemeester van wat toen nog de Gemeente Naaldwijk was, collegavereniging CITO, de Nederlandsche Heidemaatschappij, muzikale ondersteuning danwel omlijsting van zowel muziekvereniging Adrianus (!?) als de dorpsgenoten van Honsels Harmonie. Alles, maar dan ook werkelijk alles leek opgetrommeld om de officiële teveldlating van SV Honselersdijk tot een succes te maken.
Over regelen gesproken!

Natuurlijk werd er ook actief gevoetbald die middag. Om te beginnen tussen de B-junioren van onze eigen SV en die van het Naaldwijkse RKVV Westlandia. Mag je vandaag de dag het nodige vuurwerk van zo`n onderling burengevecht verwachten, al dan niet gebaseerd op vooroordelen, vroeger was dat niet anders. De wedstrijd haalde namelijk het einde niet…
Gelukkig bleken de ongeregeldheden van organisatorische aard. Géén knokpartijen, geen mishandelde scheidsrechter.
Je regelt nagenoeg alles, er staat véél druk op de spreekwoordelijke ketel, en dan `sneuvelen` er tijdens de openingswedstrijd twee ballen. Sneuvelen nog wel! Het beeld van een plat, bruin, leren monster, dodelijk verwond door enkele stalen noppen….

Tegenwoordig ballen in overvloed, lijkt het wel. (Vraagt iemand zich wel `ns af hoe die constante toevoer van voetballen nu eigenlijk in z`n werk gaat? En waar de `overleden` ballen blijven?) Maar toen, veertig jaar terug, was het allemaal nog niet zo overdadig als nu. Zou je denken. Maar niets is minder waar. Er waren ook in 1964 wel degelijk ruim voldoende ballen voorhanden op het sportpark.

Waarom dan niet gewoon een derde bal het veld ingerold? Juist daar deed zich de misschien wel eerste organisatorische weeffout van onze jonge vereniging voor. Het ballenhok zat op slot! Jan ter Laak zou er anno 2004 persoonlijk voor zorgen, dat de ballen alsnog `vrij` kwamen. Desnoods zónder sleutel! Kennelijk was `kleine` Jantje niet aanwezig die dag.

De oorzaak van het drama werd onverbloemd aan het papier toevertrouwd. Er kon er natuurlijk maar één verantwoordelijk voor zijn: de sleutelbewaarder. Kom daar nu maar `ns om! Tegenwoordig gaan we wat anders met zulk soort `gevoeligheden` om. In het Nederland van nu wordt regelmatig iets `onder de pet` gehouden of – maximaal – uiterst summier omschreven. Je gaat toch zéker niet publiekelijk met de billen bloot… In 1964 hadden ze daar kennelijk wat minder moeite mee! Minder schaamtevrees? Waarschijnlijk. En hulde daarvoor.

Wat de meeste aanwezigen tijdens de opening van het sportpark – mag je onze accommodatie van nú nog wel een sportpark noemen? – niet wisten, is dat er wel degelijk ballen voor het grijpen lagen. Bij het in ontvangst nemen van de felicitaties, aan het eind van de middag, mocht het bestuur van de kersverse vereniging van één der genodigden vier voetballen in ontvangst nemen… Had `ie nou niet even…

Advertentie

Van der Meer verzekeringen