Van weleer, natuurlijk. Want we zitten nog steeds pas eind jaren zestig, begin zeventig. Ik moet eerlijk bekennen, dat niet alle namen uit de eerste beginjaren van de club me allemaal evenveel zeggen. Maar nu, eind zestig, begin zeventig, begint het – voor mij – toch allemaal wat bekender te worden. Wat te denken van Teun Groeneveld. Een monument toch welhaast, in de Dijkse voetbalgeschiedenis. Voor het eerst binnengehaald in het seizoen `69/`70. Om het gedegradeerde SV Honselersdijk – inderdaad, na twee titels op rij volgde direct de eerste degradatie uit de geschiedenis van de club – zo snel mogelijk weer een niveautje hoger te tillen. Ik heb afgesproken met het bestuur dat ik zou proberen zo snel mogelijk het verloren terrein te heroveren. Zo ging dat in die tijd. Net z`n trainersdiploma op zak, 500 duels voor De Lier ín z`n zak en welgeteld 35 jaren oud. Op dát moment stapte Groeneveld de club binnen. De teugels werden overigens wel aangehaald: wie niet opkomt voor de training, wordt niet in het eerste opgesteld. Voor mij is de training hetzelfde als een wedstrijd. Je hebt in beide gevallen de morele plicht af te schrijven als je verhinderd bent. Ook het trainersgilde ontwikkelde zich! De vereniging was inmiddels aan z`n tweede eerste toe. Althans, zo lijkt het, als je de line up bekijkt. Met Arie Veldhuizen – begaafd en atletisch doelman – als jongste (17), Jos Kester (25) als oudste, en zonder de door het Fabeltjeselftal “gekochte” Leen Stoorvogel, beschikte de club over een team dat gemiddeld net de 21 haalde… Met Jos Kester hebben we overigens nóg zo`n naam te pakken. De nieuwbakken trainer zag in deze ex-Westlandiaan een bruikbare kracht in de voorhoede. Peet Zuijderwijk? Ook zó`n naam. Toen een 18-jarige centrumverdediger… Daarna decennia lang – althans, zo leek het – nagenoeg niet uit het eerste te sláán. Peet de Bruin, giraf Arie Stoorvogel, Led v.d. Berg, Herman Wolters (normaal zie je hem geen bal verkeerd plaatsen), snelle en behendige Jens Valk, voorzitter Cees Lange. Namen! Op de laatste bestuursvergadering van het seizoen `69/`70, op 6 mei (een voor Nederland memorabele avond, absoluut niét geschikt voor het houden van een bestuursvergadering…!) werd trainer Groeneveld gevraagd om aan te blijven. Hij stemde in, mits aan enkele eisen werd voldaan. Zo wilde hij o.a. het eerste elftal in het vervolg zelf opstellen… Het bestuur stemde toe. En voor ƒ3.000 had onze club op het eind van de avond dezelfde trainer nóg een seizoen in de boeken staan. Het eerste seizoen onder Teun Groeneveld leverde SVH overigens niet meer dan een 2e stek op. Ietwat teleurstellend, als je de krantenberichten uit die dagen erop naleest. Het seizoen erop bracht de rehabilitatie: SV Honselersdijk mocht zich ná een nieuwe kampioenschap opnieuw hoofdklasser noemen. Als klap op de vuurpijl werd ook de MAVI-beker in de wacht gesleept. De laatste naam. Niets meer of minder dan de afdelingsbeker van de toenmalige HVB, de Haagse Voetbal Bond. Mét grote oren. Zij het waarschijnlijk niet zo groot als de oren die op 6 mei 1970 – daar heb je die datum weer – naar Nederland kwamen om daar – voor het eerst – een jaar te blijven. Dan hou je toch geen bestuursvergadering…
