Zaterdagochtend 9 september, kort na zijn afscheidswedstrijd en ‘3e helft’ de avond ervoor was Michel van Giesen al weer op het voor hem zo vertrouwde Sportpark De Strijphorst om met Honselersdijk 4 te verzamelen voor de bekerwedstrijd bij Vredenburch 2, die met 1-0 verloren werd. Afgelopen zaterdag was hun laatste bekerpoulewedstrijd bij Erasmus 2 (2-4), maar Michel was daar niet bij. Met Rianne en hun dochter Lieke was hij een lang weekend met zijn schoonfamilie in Londen, waar hij óók Tottenham Hotspur-Sheffield United (2-1) bezocht en hij de Nederlander Gustavo Hamer de goal voor Sheffield zag scoren. Door een volle wedstrijdkalender met competitie-, beker-, inhaal- en oefenwedstrijden was er gedurende 15 jaar selectievoetbal nauwelijks een reisje te plannen. Je verloor je basisplaats als je er op een trainings- of wedstrijdavond of op zaterdag niet was. Michel geniet nu van het niet meer ‘moeten’, wat hij uiteraard zichzelf oplegde, en van zijn gezin.
Met een afscheidswedstrijd nam Michel vrijdagavond 8 september afstand van het spelen van selectievoetbal bij de S.V. Honselersdijk, de club waar hij sinds zijn 6e vanaf het seizoen 1996-1997 lid van is. Vanaf 2008 speelde Michel 15 seizoenen doorgaans in het eerste elftal. Onder de hoofdtrainers René Slegtenhorst, Piet Boon en André Lourens.was hij rechtsback en centrale verdediger. Met twee door hem zelf samengestelde elftallen speelde hij zijn afscheidswedstrijd ieder één helft van 30 minuten mee. Voor rust nam het huidige eerste elftal een voorsprong door Tom van Veen. Na rust scoorde Michel zelf de gelijkmaker voor het oud-selectie-elftal uit een strafschop, nadat hij zelf in het strafschopgebied naar de grond was gewerkt door doelman Lance Kooij. De wedstrijd stond onder leiding van de 3 assistent-scheidsrechters Steven van Erven (scheidsrechter), Frans Brochard en Louis Kester, die dit seizoen ook tot de stafleden van de 3 selectie-elftallen horen. Oud-hoofdtrainer André Lourens en tweede elftaltrainer Jasper Steringa coachten het jonge eerste elftal; oud-trainer Piet Boon en oud-tweede elftaltrainer Frank van Zijl coachten het oud-selectie-elftal.
Tegen het einde van de wedstrijd kreeg Michel een applauswissel en werd hij vervangen door zijn zus Linda, wat tot dat moment een geheim voor Michel was gebleven. Zijn oudere broer Pierre, die jaren geleden al met voetballen stopte, voetbalde ook mee. Na afloop sprak clubvoorzitter Erwin van der Mark Michel toe en kreeg Michel uit zijn handen de S.V. Honselersdijk spiegel met zijn naam en aantal jaren selectievoetbal erop gegraveerd, wat zo langzamerhand traditie begint te worden als een voetballer die meer dan 250 wedstrijden in het eerste elftal heeft gespeeld na zijn afscheidswedstrijd krijgt aangeboden. Michel ging daarna eerst met zijn dochtertje Lieke, broer en zus op de foto, waarna een familiefoto werd gemaakt. Daarop stond ook zijn opa van moederszijde Toon Bouwman, die destijds trainer bij onder anderen de vrouwen van DSVP (veld & zaal), Maasdijk en Westlandia en bij de mannen van Naaldwijk is geweest. Zijn moeder Trudie heeft nooit bij een vereniging gevoetbald, maar het voetballen zit bij Michel wel degelijk in de genen! Daarnaast is Trudie sinds haar oudste zoon Pierre ging voetballen niet meer uit de voetbalorganisatie bij S.V. Honseersdijk weg te denken.
Clubvoorzitter Van der Mark vatte de loopbaan van Michel samen. “322 wedstrijden in het eerste elftal, waarin hij 26 gele en 2 rode kaarten opliep, en waarin hij 20 doelpunten scoorde. En waarin hij een veelvoud aan tegendoelpunten voorkwam. Ik vind dat een behoorlijke carrière waar hij heel erg trots op mag zijn. Wij zijn in elk geval heel blij dat hij zijn hele voetbalcarrière bij S.V. Honselersdijk heeft gespeeld. Daar bedanken we Michel heel hartelijk voor.” Piet Boon, de hoofdtrainer die Michel het langste meemaakte, memoreerde tijdens de ‘3e helft’, de informele borrel in de buitenbar naast het clubgebouw, na afloop van het officiële gedeelte van de afscheidsavond de waarde van Michel voor zijn elftallen van destijds. “Toen Frank en ik startten was Michel een ouderwetse mandekker op rechtsback. Wij voerden zoneverdediging in; geen vaste man verdedigen maar steeds iemand anders die in zijn zone kwam. Daar had Michel moeite mee. ‘Wie moet ik dekken?’ ‘Kan ik dat wel?’ ‘En dan kom ik ook nog eens veel aan de bal om op te bouwen!’, hoorden we vaak. Hij wist het even niet meer. ‘Wissel me maar’, riep hij ook weleens, wanneer hij hoofdschuddend naar de dug out kwam lopen. Frank en ik hebben daar vaak om gelachen.”
Het duurde even, voordat Michel aan de nieuwe speelstijl van Frank en Piet gewend was. “Maar we lieten hem lekker staan”, zegt Piet. “Omdat we wisten dat hij zoneverdediging echt aan kon. Langzaam groeide hij in zijn nieuwe rol en hij ontwikkelde zich tot een meerwaarde in het 1e elftal.” Piet noemt een aantal specifieke kwaliteiten. “Snelheid, kopduelkracht en een verwoestend schot zijn de sterke punten van Michel.” De rechtsachter werd onder hem centrumverdediger. “Hij ontwikkelde zich daarna nog beter. Het plezier straalde van hem af. Dat vond ik mooi om te zien.” De aanstelling van conditie- en hersteltrainer Sjaak Brunt bij het selectievoetbal gaf Michel het laatste zetje. Boon vond het geweldig. “Michel werd fysiek nog sterker. En Sjaak lapte hem steeds weer op als hij kleinere blessures had.” In de nacompetitie van 2017-2018 kwam voor Boon alles samen. “Bij toen nog eersteklasser DCV scoorde Michel koppend de belangrijke 1-1. Op internet heb ik de actiefoto van die goal nog gevonden. Een typisch stijlvol luchtduel van Michel, die ondanks zijn lengte hoog kan springen.” En tegen Valken’68, dat zich al eersteklasser waande, voorkwam Michel met een ultieme sliding dat Valken in de eerste minuten al op voorsprong kwam. We wonnen met 7-0 en de finale met 6-1 van Sparta. Dat waren misschien wel de beste 3 achtereenvolgende wedstrijden van S.V. Honselersdijk ooit!” Boon spreekt tot slot recht uit het hart. “De genoemde herinneringen staan ongetwijfeld in zijn geheugen gegrift. Michel mag terecht trots zijn op wat hij bereikt heeft bij en meegemaakt heeft met de S.V. Honselersdijk. Hij is een voorbeeld voor de jeugd en de huidige selectiespelers. Bovendien is hij een goed mens. En dat is nog veel belangrijker.
