Maandag 2 januari 2017 om 3.00 uur begon het trainingskamp voor de selectie van S.V. Honselersdijk. Ondanks het vroege tijdstip was iedereen vanzelfsprekend op tijd. Helaas kon trainer Frank van Zijl op het laatste moment niet mee afreizen vanwege trieste familie omstandigheden.
Na een voorspoedige busrit waren we op tijd op Schiphol, alwaar we op het vliegveld zijn gestapt naar Alicante, met als eindbestemming het pittoreske Benidorm. Hoewel reisleider Jacobus de Wijs zich aan het begin van de ochtend nog wat afzijdig hield, wist hij in het vliegtuig dan toch weer de aandacht op zichzelf te vestigen. Zijn ogen waren weer groter dan zijn mond en dit leverde hem direct een nieuwe, liefkozende bijnaam op van onze behulpzame stewardess. De in slaap gevallen Joey zal deze vlucht ook niet meer zo snel vergeten. Eenmaal aangekomen in Alicante stond onze Spaanse chauffeur al met smart op ons te wachten om ons naar Hotel Posseidon te rijden. Tijdens deze busrit wist onze Branco de aandacht meer dan eens op zich te vestigen. Aangekomen bij ons hotel, stond onze favoriete receptionist(e) ons met een grote glimlach buiten op te wachten. Alles verloopt volgens plan. Dat heeft Izan allemaal maar weer mooi geregeld.
De hongerige selectieleden werden op hun wenken bediend met een uitstekende lunch en konden zichzelf daarna gaan klaarmaken voor de eerste training van het trainingskamp, een strandtraining. Met name Sjaak en de volledig van kramp herstelde Erik Sosef hebben hier ontzettend naar uitgekeken. Erik had in het vliegtuig al in geuren en kleuren verteld over de vele trainingsuren die hij gemaakt heeft het afgelopen halfjaar. Alles was erop gericht om fit op deze training te verschijnen en we moeten zeggen, het zag er in het begin wederom fris uit. Sjaak had maar net het startschot gegeven voor een stuk hardlopen en onder toeziend oog van o.a. Jaap Koole, schoot onze Erik uit de startblokken. Ondanks zijn enthousiasme zagen de jongens helaas een zelfde afloop als twee jaar geleden. Nadat de groep, inmiddels zonder Erik, dik een uur in het zand hard gewerkt had, vond trainer Piet het mooi geweest en mochten de mannen genieten van wat welverdiende rust. Moe maar voldaan zakten de mannen in een stoel en konden zij nog heel even genieten van het heerlijke weer.
Om 19.30 was het tijd voor het diner waar sommige mensen, zo leek het in ieder geval, de hele dag op gewacht hadden. Onze Nigel was nog wel op zoek naar wat jus om zijn aardappelen en groente te prakken, maar verder konden de mannen de kookkunsten van onze Spaanse kok erg waarderen. Na het diner zochten de mannen een Pub op om landgenoot Michael van Gerwen aan te moedigen in zijn strijd om de Wereldtitel. Na de gewonnen finale zochten de mannen snel hun bed op. Morgen mogen ze weer aan de bak.
