Altijd gedacht dat het vrouwenvoetbal is ontstaan in de jaren zestig en zeventig. Jaren van ‘bevrijding’ op allerlei fronten in de samenleving. Vrouwen eisen hun rechten op. Ze willen een baan (niet achter het aanrecht). Ze willen onafhankelijkheid. Denk maar aan de Dolle Mina’s en de Rode Vrouwen. En waarom is voetbal een exclusieve sport voor mannen? Weg met die exclusiviteit!
Het is waar, een halve eeuw geleden beginnen vrouwen in Nederland actief te worden op het voetbalveld. In de Honselse gelederen is daar nog weinig van te merken. In het Jaarverslag van het seizoen 1979-1980 vond ik nog geen enkele aanwijzing richting meisjes-/damesvoetbal. Maar op de agenda van de jaarvergadering van 1 september 1980 staat wel:
12. Vaststelling en benoeming leden, B jeugdcommissie / damesvoetbalcommissie
Dat agendapunt is kennelijk goed voorbereid. Bij de benoeming van commissieleden worden Lilly van Dijk en Marjolein Persoon voorgedragen en benoemd in de ‘damesvoetbalcommissie’.
In het seizoen 1982-1983 zijn 2 vrouwenelftallen actief op het veld: een meisjes- en een damesteam. Het dameselftal speelt dan voor het eerst competitie in de afdeling Den Haag. Inmiddels bevolken dhr. D. (Dolf) Joling jr (voorzitter), mej. E.C.G. van der Berg (sekretaresse), mej. S.M.A. Sylvia) de Voeght (wedstrijdsecretaris) en mej. Y. (Yvonne) van ’t Hoff (toernooisekretaris) de damescommissie.
Het is een nat seizoen. Veel afkeuringen door regen. Van de 18 gespeelde wedstrijden wint het meisjesteam 6 keer en verliest 12 keer. Toch spelen de meisjes, aldus het jaarverslag, in poule A een leuke competitie. De dames vinden het juist een zeer onprettige competitie. Omdat er tussen de elftallen weinig krachtsverschil is, zijn de wedstrijden wel spannend, maar gaat het team meestal met een nederlaag het veld af.
De wedstrijden van beide teams worden geleid door Piet Valstar, Ton Batenburg, Dolf Joling jr, Chris Lagraauw, Theo Zuiderwijk, Koos Ophorst en Joop Vreugdenhil.
Op veel gebieden loopt Nederland voorop, maar niet in de voetballerij. In de 19e eeuw wordt nog nauwelijks gevoetbald in Nederland. En zeker geen vrouwenvoetbal. Anders is het in Schotland en Engeland. Daar worden al in 1892 geregistreerde damesvoetbalwedstrijden gespeeld. Ene Nettie Honeyball richt de ‘British Ladies Football Club’ op. Zij wil met die club aan tonen dat vrouwen geen waardeloze figuren zijn. Mannen nemen vrouwen niet serieus. Dat moet anders worden, maar… de voetbalbond wordt geleid door mannen. Die bond wil geen vrouwenvoetbal. Zij zoeken naar mogelijkheden om vrouwenvoetbal te verbieden.
De Eerste Wereldoorlog lijkt een doorbraak voor damesvoetbal in Engeland te zijn. In die oorlogsjaren zijn vrouwen hard nodig in de fabrieken. Daar zien vrouwen mogelijkheden om bedrijfsteams op te richten. Er volgen zelfs interlandwedstrijden die soms meer dan 50.000 toeschouwers aantrekken. Het succesvolste vrouwenteam heet Dick, Kerr’s Ladies uit Engelse Preston.
Na W.O. I komt het vrouwenvoetbal weer onder druk te staan. De Engelse voetbalbond verbiedt vrouwen om nog langer hun wedstrijden te spelen op de velden van de leden van de bond, omdat damesvoetbal in hun ogen onsmakelijk is. Door dat verbod verliest het damesvoetbal veel media-aandacht, maar het siert de Engelse dames dat ze blijven volhouden. Tot op de dag van vandaag zijn ze nog steeds voetbalgek, daarbij gesteund door een vaste schare fans.
Terug naar Honselersdijk De jaarverslagen doorbladerend, krijg ik de indruk dat het vrouwenvoetbal geen stevige basis heeft. In 1990 gooien de dames hoge ogen. Zonder puntverlies kampioen geworden. Meer dan 100 keer gescoord. Ook in de bekercompetitie, de strijd om de ‘ladybokaal’, glorieerden de dames. In de finale winnen de lady’s met 3-2 van RKSVM. Daarmee zijn ze Westlands dameskampioen. Zes jaar later weet het zaalteam Dames 1 promotie af te dwingen. Een pluim op de hoed van coach Niël van der Meer.
Twee hoogtepunten. Heel fijn, maar vaker lees ik dat het voetballen niet altijd een feest is. Het jaarverslag 1985-1986 meldt dat het dames- en meisjeselftal een zeer moeilijk seizoen achter de rug heeft. En het laatste jaarverslag (2012-2013) vertelt dat er 22 speelsters beschikbaar zijn voor één elftal (!). Een mix van meisjes en dames. Dit geeft in het begin van de competitie moeilijkheden.
De wens van trainer Vince om het dameselftal op een hoger niveau te brengen, dus ook meer trainen, past niet in de agenda van de dames. Vince ziet daardoor geen uitdaging meer in deze meidengroep, die met 16 dames aan het seizoen 2013-2014 begint met Patrick van Schie als trainer.
Nadine Noordam Hogerop. Daar heeft de 15-jarige Nadine Noordam blijkbaar wel oren naar. Nadine werd geselecteerd voor het Nederlands elftal voor speelsters onder de 16 jaar. Ze heeft in Portugal veel speeltijd gehad. Thuis gekomen, heeft ze nu 8 interlands op haar naam staan. Ze is speelster voor Westlandia, en trainer van een jeugdelftal van S.V. Honselersdijk. Zal Nadine over enkele jaren als trainer erin slagen om het vrouwenvoetbal van het ‘andere Oranje’ naar een hoger niveau kunnen brengen?
