Herrie in de tent De Strijphorst was nog niet officieel geopend, of er brak herrie uit in de ‘tent’. Het ging over een biljartaffaire. Het waren dagen dat de vereniging – in financiële zin – haar knopen moest tellen. De nieuwbouw had veel van de penningmeester geëist. Vele vrijwilligers hadden honderden uren voor noppes geklust om de kosten voor de bouw van het sportcomplex zo laag mogelijk te houden.
Met de verzameling van oud papier was aardig wat geld verdiend. Er werd een biljart aangeschaft voor een bedrag van f. 10.000,-. Een luxe aanschaf die niet paste in het plaatje van zuinigheid omwille van de realisatie van de Strijphorst. Er was een Buitengewone Algemene Ledenvergadering (26-11-1979) nodige om de beroering in de club uit de wereld te helpen en het beleid weer in goede banen te leiden.
In die dagen was Arie van der Eijk onze voorzitter. De herrie over de aanschaf van het biljart werd met een stemming in genoemde ledenvergadering beslist. Het biljart moest terug naar de winkel. Deze affaire overschaduwde dagenlang de blijdschap en de voldoening over de grote prestatie die het bestuur en de vele vrijwilligers binnen de vereniging hadden geleverd.
In het clubblad ( in de volksmond ‘het krantje’ genoemd) van 8 december 1979 vestigde voorzitter Arie zich - terecht – op de grootse prestatie die was geleverd: “Nu het alweer een paar weken geleden is, dat is clubgebouw is geopend en alles in vol bedrijf is, nu pas gaat men zich realiseren welk een groot bouwwerk tot stand is gekomen. Welk een massa werk is verricht door de aannemers en architecten en leden.” Daarbij legde Arie vooral de nadruk op de leden.
Onze vrijwilligers Heel goed was het dat voorzitter Arie in zijn waardering met nadruk de vrijwilligers op het erepodium hees. Als bestuurder begreep hij dat vrijwilligers het ‘hart’ en het ‘goud’ zijn van een vereniging. Het is fijn om te kunnen zeggen dat Arie daarmee een trend in gang zette die tot op de dag van vandaag nog steeds heilzaam is voor de club. Zijn opvolgers (Wim Lugtenburg, Cor de Hoog, Jan Bogaard, Jaap Koole en onze huidige voorzitter Erik Sosef) varen wat dat aangaat een goede koers.
Om onze herinneringen aan Arie van der Eijk wat op te frissen, maken we zijn verhaal in ‘het krantje’ van 8 december 1979 af: “Zeer veel uren zijn er aan (de nieuwbouw) gewerkt en wel onder leiding van onze Marco Spruijt en Pleun van der Eik. Ik ben mij ervan bewust dat dit heel veel geld heeft bespaard op de bouw. Daarom is het mij een behoefte om nogmaals in het clubblad mijn welgemeende dank uit te spreken. Marco en Pleun bedankt, het was grandioos wat jullie met je medewerkers tot stand hebben gebracht. Tevens wil ik de heren van de openingscommissie C. de Hoog, A.P. v.d. Lee, W. Lugtenburg en C. v.d. Meer nogmaals bedanken. De manier waarop zij de opening hebben voorbereid en hebben uitgevoerd, het was allemaal keurig verzorgd, nogmaals mijn welgemeende dank.
Voorzitter: A. v.d. Eijk”
De Bouwcommissie getuigt (23-9-1979) van het vele werk voorafgaande aan de officiële opening van de Strijphorst. Het hing van de vrijwilligersinzet af wanneer die opening plaats zou kunnen vinden.
“Het gaat goed met de STRIJPHORST. De Ware clubgeest lijkt te gaan ontluiken. Het tastbare resultaat van jaren voorbereiding wordt meer en meer zichtbaar. Je ziet het aan de groeiende belangstelling en de trotse glunderende gezichten. (…)
Henk Heemskerk (lid SVH; uitvoerder bij Van Mierlo) heeft zijn werk gedaan. Ook hij stak dinsdagavond - na gedane arbeid – zijn hoofd nog even om de hoek. Op zijn gezicht lag de uitdrukking van ‘ik ben tevreden’ bestorven. Nog een paar kleine dingetjes en dan zal er niemand meer van Van Mierlo op de Strijphorst gesignaleerd worden. In de afgelopen dagen is al veel puin geruimd en vooral het egaliseren van de omgeving van de kantine is niet onopgemerkt gebleven.
Marco en Pleun (…) gaan zij-aan-zij nog een poosje door. De meest gevreesde vraag welke hen bereikt is: “Wanneer zijn jullie klaar?” Zij werken keihard, maar het gemiddelde publiek heeft daar niet zoveel oog voor. Liever hoort mende datum van ingebruikneming noemen. Wat kunnen zij antwoorden, als ze vandaag niet weten hoeveel volhardende vrijwilligers zij morgen en overmorgen tot hun beschikking hebben? Het gaat echter goed met de hulpdiensten, want in de afgelopen periode hebben individuele en elftalcombinaties zich aangemeld voor werk en ook over deze week zijn reeds hulptoezeggingen gedaan. Zo is het leuk en gezellig werken. Zo ziet men de vorderingen en duurt het niet al te lang. Moerder Lien, moeder van Marco, laat niet na voor een lekkere verse bak koffie te zorgen. Ook dit mag wel eens gezegd worden. Voor de zondagmiddagwandeling lijkt de Strijphorst een echte trekpleister te worden. Als sportvereniging is het fijn om zo in de belangstelling te staan van de dorpsbewoners, want is het daar uiteindelijk niet allemaal om begonnen: iets te zijn en te doen voor jezelf en je plaatsgenoot?
